"Ρε μαλάκα, να ρωτήσω κάτι; Ότι ώρα και να έρθω στο μπαρ, σε βρίσκω να έχεις ήδη πιει ένα σωρό ποτά. Τι σκατά, δεν δουλεύεις; Κι αν δεν δουλεύεις, που τα βρίσκεις τα χρήματα, κληρονόμησες; Κι αν κληρονόμησες, γιατί δεν κερνάς ρε τσιγκούνη;"
"Α, μα φίλε μου, φυσικά και δουλεύω. Για την ακρίβεια, αυτήν την ώρα που μιλάμε κάνω υπερωρίες."
"Πίνοντας μπύρες;"
"Μα αγαπητέ μου, δεν πίνω μπύρες. Αυτή είναι απλώς μια οπτική παραίσθηση την οποία βιώνεις με έντονο τρόπο. Στην πραγματικότητα, αυτήν την στιγμή βρίσκομαι στο γραφείο μου στην Αμερικανική Πρεσβεία, όπου υπηρετώ ως ειδικός σύμβουλος της Ελλάδας σε θέματα εκπαίδευσης. Αντικείμενο της εργασίας μου είναι, να διευκολύνω τους Αμερικανούς πολίτες που επιλέγουν την Ελλάδα ως προορισμό για να συνεχίσουν τις σπουδές τους, εκμεταλλευόμενοι τα τρομερά πλεονεκτήματα της ελληνικής εκπαίδευσης."
"Μα μου κάνεις πλάκα; Υπάρχουν Αμερικανοί που έρχονται στην Ελλάδα για να σπουδάσουν σε Ελληνικά Πανεπιστήμια; Και, καλά, εγώ τώρα γιατί να έχω παραίσθηση με εσένα να πίνεις μπύρες;"
"Βάζεις πολλά θέματα συνάδελφε. Κάτσε να παραγγείλω μια μπύρα. Λοιπόν, πρώτον δεν μίλησα για πανεπιστήμια. Εγώ είμαι υπεύθυνος για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Για τα πανεπιστήμια είναι υπεύθυνος έτερος επιφανής συνάδελφος, ο οποίος νομίζω ότι αυτή την στιγμή έχει πάει τουαλέτα. Α, να τος, αυτός ο καράφλας είναι. Στην παραίσθηση που έχεις συμπεριλαμβάνεται και αυτός."
"Δεν μου αρέσει που έχω παραισθήσεις με καράφλες."
"Κατανοητό. Δεύτερον, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το γιατί βιώνεις την συγκεκριμένη παραίσθηση. Αυτό θα απαιτούσε μια εκτενή αναφορά στις εργασίες του Πριγκοζίν για το βέλος του χρόνου, την λεπτομερειακή επεξήγηση των ισoεντροπικών καμπύλων στο σύμπαν και το πως η υφή τους μεταλλάσσεται κάτω από το πρίσμα των ανακαλύψεων του κανόνα 110 για τα cellular automata του Wolfram, καθώς και της αποκάλυψης της σημασίας που έχει η ύπαρξη σου για την ισορροπία του σύμπαντος, κάτι που θα σε οδηγούσε αυτόματα σε μια ζωή χωρίς νόημα."
"Ναι, εντάξει για αυτό το τελευταίο δεν ανησυχώ και ιδιαίτερα. Πιο πολύ ο καράφλας με προβληματίζει."
"Μην κολλάς τώρα με τον καράφλα. Με αποσυντονίζεις. Τι έλεγα; Α, ναι και επίσης, αν δεν είχες αυτήν την παραίσθηση θα ήσουν μόνος σαν το μαλάκα στο μπαρ και θα βαριόσουνα."
"Δηλαδή, για να καταλάβω, αν εγώ αυτήν την στιγμή ερχόμουν στο γραφείο σου στην Πρεσβεία θα σε έβρισκα εκεί να δουλεύεις; Και δεν είχα πια παραισθήσεις με τον καράφλα;"
"Κάτσε, κάτσε μην σηκώνεσαι. Όχι ακριβώς. Διότι στην περίπτωση μας εμπλέκεται και το επονομαζόμενο 'παράδοξο του παππού'. "
"Θα έχω παραίσθηση και με παππούδες τώρα; "
"Όχι, όχι, αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι η εργασία μου στην Πρεσβεία είναι επίσης μια παραίσθηση - ομαδική αυτήν την φορά - επέκταση της τρέχουσας ατομικής παραίσθησης που βιώνεις. Στην πραγματική πραγματικότητα, την αντικειμενικά και ντετερμινιστικά ορισμένη, αυτήν την στιγμή κάνω μάθημα στο σχολείο του Άι Στράτη όπου είμαι διορισμένος ως καθηγητής. Και για αυτό ήρθα να πιω μπύρες. Πήζω τρελά στην παραμεθόριο."
"Ααααα, τώρα κατάλαβα, είσαι δημόσιος υπάλληλος!"
"Α μα γεια σου. Είδες; Αυτή είναι η δύναμη της εκλαϊκευμένης επιστήμης!"
"Και ο καράφλας;"
"Υπηρετούμε μαζί, κάτω από δυσμενείς συνθήκες είναι η αλήθεια, στα σύνορα."
"Άι σιχτίρ, ησύχασα, τρόμαξα με τον καράφλα. Ας παραγγείλουμε μπύρες "
"Κερνάς;"
"Τον μισθό σου συνέχεια, την μπύρα όχι."