«Μπορεί να τρέχεις σε έναν αγώνα δρόμου μόνη σου και να βγεις δεύτερη;». Η ερώτηση της Μαρίας με έβαλε σε υποψίες. Κάτι «έπαιρνε» τον τελευταίο καιρό και το χειρότερο είναι πως το αγνοούσα. Αρκέστηκα να της χαρίσω ένα βλέμμα μεταξύ απορίας, απαξίωσης και του στυλ για-να-συνέλθουμε-τώρα. «Πήγαινε αύριο το πρωί στο δημαρχείο να πάρεις ένα πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης και τα ξαναλέμε», ήταν η ανταπάντησή της. Το ξέχασα για μέρες, αλλά όποτε το θυμόμουνα αναρωτιόμουν τι ήθελε να πει η ποιήτρια δεδομένου πως η συγκεκριμένη δεν έχει ενταχθεί (ακόμη) στο σουρεαλιστικό κίνημα. Πάω στο δημαρχείο, ζητάω το πιστοποιητικό και διαπιστώνω ένα βασικό λάθος. Δίπλα στο όνομά μου αναγράφεται αριθμός μητρώου 2. Το επιστρέφω στην υπάλληλο. «Κάνατε λάθος. Είμαι ανύπανδρη και ζω μόνη μου. Γιατί έχω αριθμό μητρώου δύο και όχι ένα; Το ένα πού αντιστοιχεί;». «Στον σύζυγό σας». «Μα, δεν έχω, είπαμε». «Γι' αυτό είναι κενό. Όταν αποκτήσετε, θα πάρει την πρώτη θέση στην οικογενειακή σας μερίδα». «Αφού είναι δική μου, γιατί θα πάρει την πρώτη θέση;». Ουδείς βρέθηκε να μου απαντήσει.

Η πολιτεία έχει αποφασίσει ότι ένας σύζυγος δικαιούται την πρώτη θέση στην οικογενειακή μου μερίδα, ασχέτως αν θα έχει λιγότερες περγαμηνές από μένα ή αν θα κερδίζει λιγότερα. Ασχέτως και με το γεγονός ότι είναι δική μου η μερίδα. Και αν δεν αποφασίσω τελικά να ακολουθήσω την πεπατημένη (να στεφανωθώ δηλαδή), θα είμαι - για το κράτος τουλάχιστον - δεύτερη σε έναν αγώνα ζωής που θα έχω τρέξει μόνη μου... Κράτος ισότητας είπαμε ότι το λέμε αυτό που ζούμε;

Α. Κάνεις γαϊδουρινή υπομονή έως ότου νομιμοποιηθούν οι ομοφυλοφιλικοί γάμοι στην Ελλάδα.
Β. Αλλάζεις σεξουαλικά γούστα (αν χρειάζεται)
Γ. Αναζητείς σεξουαλικό σύντροφο με βασική αρετή ίδιο ονοματεπώνυμο με το δικό σου (αν είναι δυνατόν και πατρώνυμο)
Δ. Παντρεύεσαι
Ε. Το όνομα σου φιγουράρει στο Νο 1
ΣΤ. Χαίρεσαι την κορυφή χωρίς να πάρουν τα μυαλά σου αέρα, υπό τους ήχους του Final Countdown

Πάνω που έρχεται η άνοιξη, που επιτέλους μπορείς να κάτσεις στην βεράντα κάτω από τον, όσο πρέπει, ζεστό ήλιο να πιεις το καφεδάκι σου-μπύρα-τεκίλα-φωτιστικό οινόπνευμα (έστω και ακούγοντας τα τρυπάνια από την Πολυκατοικία που συνέχεια κτίζεται - φτάνει ρε!), πάνω που αρχίζεις να οραματίζεσαι παραλίες και γλέντια και άραγμα και – ΤΣΑΑΑΑΠ!!! εμφανίζεται η βδομάδα του Πάσχα. Η διάβολο-βδομάδα.
Η βδομάδα που καθημερινώς μου υπενθυμίζεται η ύπαρξη του ΑρχιΜπαγασάκου.
Η βδομάδα που ζω σε έναν μελλοντολογικό εφιάλτη στον οποίο κλωνοποιημένοι Syd Barrett κυβερνούν τον κόσμο και επιβάλλουν καθημερινούς αεροπορικούς ψεκασμούς στις πόλεις με LSD, υποχρεωτική οκτάωρη ακρόαση του Astronomy Domine και οργιαστικές κοπρολαγνικές τελετουργίες.

Σύνερθε!!! Η περίσταση απαιτεί ατσαλένια νεύρα τα οποία κατά γενική ομολογία δεν διαθέτουμε. Οπότε η σύνταξη της πιο κάτω λίστας, για την αντιμετώπιση των καθημερινών προκλήσεων, προκρίνεται ομοφώνως από την Γ.Σ του εαυτού μου και των τεσσάρων σχιζοειδών προσωπικοτήτων μου – προσωπικότητες με τις οποίες η εξελικτική διαδικασία μου έδωσε την χαρά να συνυπάρχω ώστε ίσα και να επιβιώνω στον ευλογημένο αυτόν τόπο.

Άιντε και καλή λευτεριά!

1. Στρακαστρούκες - φωτοβολίδες - βεγγαλικά - πυροβολισμοί
Βουτώ με ελαφίσια ευκινησία προς το πιο κοντινό χαντάκι-προκάλυμμα. Τοποθετώ και τα δυο μου χέρια στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου και ουρλιάζω γαμοσταυρίδια προσεκτικά μελετημένης αισχρότητας ώστε να προκαλέσουν μερική απώλεια αισθήσεων στους διαταραγμένους συντοπίτες μας. Τρέχω στο επόμενο προκάλυμμα αστραπιαία και με ύφος ευλαβούς χριστιανού φωνάζω "Τέλειωσε τον, τέλειωσε τον είναι αλλόθρησκος!!!", δείχνοντας ταυτόχρονα προς την προηγούμενη μου θέση. Αυτό εντείνει την σύγχυση τόσο, ώστε να προλάβω να ξεγλιστρήσω σαν χέλι έχοντας φχαριστηθεί τα μπινελίκια.

2. Αυξηση της εκκλησιαστικης μουσικης στην τηλεοραση και το ραδιοφωνο
Τηλεφωνώ ταυτόχρονα σε ογδόντα διαφορετικές δημόσιες υπηρεσίες-υπουργεία-αεροδρόμια-λιμάνια-σιδηροδρομικούς σταθμούς λέγοντας ότι έχω τοποθετήσει βόμβες ώστε να δημιουργήσω θέμα για έκτακτα δελτία στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Μετά από 5 λεπτά θέασης-ακρόασης το μετανιώνω.

3. Από το πρωί μέχρι το βραδύ ακούω καμπάνες
Καταφεύγω σε συνδυασμό αλκοόλ με ψυχοφάρμακα. Δεν ακούω πια καμπάνες - την ακούω γενικότερα.

4. Rebranding της νηστείας ως μεσογειακή διατροφή
Γελώ χαιρέκακα και καταπίνω τα χάπια χοληστερίνης μου με μια τεράστια γούλια cola καθώς καταβροχθίζω το pentium-burger μου

5. Πέφτω σε θρησκειολογικές συζητήσεις για τον Χριστό την σταύρωση κλπ
Διακόπτω με όση περισσότερη προσβλητική αγένεια μου είναι δυνατόν να επιδείξω, σημειώνοντας με έμφαση το γεγονός ότι ο Χριστός είναι τόσο υπαρκτό πρόσωπο όσο και ο Αϊ-Βασίλης. Εκμεταλλεύομαι την έκπληξη της στιγμής ώστε να απομακρυνθώ τρέχοντας με όλη μου την δύναμη.

6. Πρωί Κυριακής: σκυλάδικα στην διαπασών από τις 6:30πμ - τσίκνα
Προγραμματίζω τον υπολογιστή μου να παίξει για τις επόμενες 18 ώρες ποιοτικό Vampiric Metal σε ένταση ικανή να καλύψει 20 οικοδομικά τετράγωνα. Την κοπανάω για άγνωστο προορισμό προτού πάρει μπρος το playlist

7. Μου προσφέρουν κοκορέτσι
Επισημαίνω χαιρέκακα στον προσφέροντα την ομοιότητα ανάμεσα στο να τρως κοκορέτσι και να πίνεις νερό από την χέστρα

8. Διάφοροι γνωστοί-άγνωστοι με χαιρετούν με την φράση "Χριστός Ανέστη"
Τους απαντώ "Γιάννης Παπαδόπουλος. Χάρηκα!" και απομακρύνομαι με casual περπάτημα.