Ξανθιά και Εκνευρισμένος Τύπος
Θα ήταν ένα ήσυχο βαρετό βράδυ, ένα από εκείνα τα βράδια που περνάω την ώρα μου προσπαθώντας να υπολογίσω τον ρυθμό μεταβολής της μπύρας σε ούρα στον οργανισμό μου, όταν δίπλα μου ήρθε να σταθεί το αγαπημένο μου ζευγάρι. Η Ξανθιά -γκομενάρα- και ο Εκνευρισμένος Τύπος, τοπικά celebrities, που συνηθίζουν να εμπλέκονται σε συναρπαστικές πολίτικο-κοινωνικό-οικονομικές συζητήσεις που μπορείς να παρακολουθήσεις ακόμα και πιωμένος.
Παράγγειλα γρήγορα γρήγορα καινούριο ποτό, φιστίκια, καρφώθηκα στα μακρυά πόδια της Ξανθιάς και έγειρα προς το μέρος τους για να ακούσω καλύτερα τον Εκνευρισμένο Τύπο να ωρύεται:
-“...Τι είναι αυτές οι αηδίες που λες; Ποιος νομίζεις ότι είμαι; Καμία από αυτές τις νοικοκυρές ή τους λιγούρηδες στους οποίους απευθύνονται τα χαμηλού επιπέδου διαφημιστικά που γυρίζεις;”
-”Α, να μου κάνεις την χάρη. Τα διαφημιστικά μου αποτελούν υπόδειγμα δημιουργικής έμπνευσης.”
-“Ναι σιγά την έμπνευση. Αυτές δεν είναι διαφημίσεις είναι τρέιλερ για τις αισθησιακές βραδιές του Filmnet.”
-“Υπερβολές.”
-“Τι υπερβολές μωρέ. Πάρε παράδειγμα το διαφημιστικό για τα δημητριακά που κάνατε τώρα τελευταία.”
-“Ε, ποιο είναι το πρόβλημα; Παιδάκι παίζει στο διαφημιστικό.”
-“Ναι, αλλά το παιδάκι έχει και μαμά. Που τι μαμά δηλαδή, φτυστή η Traci Lords στα νιάτα της η μαμά.”
-“Έλα τώρα...”
-“Ναι παιδί μου σου λέω. Άσε το άλλο. Το ύφος της το πρόσεξες όταν χάιδευε το παιδάκι στο κεφάλι; Έτοιμη να το αρπάξει ήταν η λυσσάρα.”
-“Υπερβάλλεις.”
-“Υπερβάλω; Άι, παράτα με. Θα παραγγείλω κάτι να πιω. Κοπελιά. Ένα Black Russian. Άσε που σας βλαστημάνε όλα τα βιντεοκλάμπ γιατί από τότε που εξελίχθηκε η ελληνική διαφήμιση έπεσε η κίνηση στις τσόντες.”
-“Άντε πάλι το ίδιο βιολί.”
-“Καταντήσατε την ελληνική κοινωνία, κοινωνία ματάκηδων και παθητικών... αυνανιστών. Τέτοιων.”
-“Ώρα είναι να αρχίσεις τώρα και το κήρυγμα για την σοσιαλιστική κοινωνία”
-“Ναι κορόιδευε εσύ. Την είδες την κατάντια της Ρωσίας;”
-“Ναι, άσχημα σου έκατσε η κατάντια της Ρωσίας. Που αν δεν έπεφτε ο σοσιαλισμός θα έκανες σεξ στην επόμενη πολιτιστική επανάσταση στην Κίνα.”
-“Τι εννοείς;”
-“Ωχ, μωρέ, τι εννοώ τώρα…”
-“Πάλι αυτή η καταραμένη ιστορία; Πόσα χρόνια θα με κυνηγάει; Λες να το ‘ξερα ότι θα τύχαινε η πρώτη φορά που πήγα με γυναίκα να ήταν το βράδυ που έπεσε το Τείχος του Βερολίνου; Ανάθεμα την ώρα και την στιγμή.”
-“Ε, καλά τώρα δεν περίμενε εσένα ο Χόνεκερ για να ρίξει το τείχος. “
-“Έτσι λες εσύ. Για αυτό δε με έφτυσε η Μαρία; Γιατί της θύμιζα την χειρότερη μέρα της ζωής της; Τι εννοούσε δηλαδή ε; Τι;”
-¨Την πτώση του Τείχους, είμαι σίγουρη.”
-“Άσε που από τότε μου κόλλησε η φήμη του γκαντέμη. Μέχρι και από την ΚΝΕ με διαγράψανε για αυτόν τον λόγο. Λες και ήμουνα ο μοναδικός σύντροφος που πηδούσε εκείνο το βράδυ. Όλοι οι άλλοι φύλαγαν Θερμοπύλες... “
Έχω μείνει αποσβολωμένος από την εξέλιξη της συνομιλίας. Ποιος να φανταζόταν τις ιστορικές στιγμές που θα ζούσα εδώ, μέσα σε ένα τρίτης κατηγορίας μπαρ.
Μπροστά μου, ολοζώντανος, πιωμένος και εκνευρισμένος όσο ποτέ, στέκεται ο πραγματικός υπεύθυνος για την κατάρρευση του σοσιαλιστικού παράδεισου.
Ο Μητσοτάκης του Σοσιαλισμού.
Χαίρε.
Παράγγειλα γρήγορα γρήγορα καινούριο ποτό, φιστίκια, καρφώθηκα στα μακρυά πόδια της Ξανθιάς και έγειρα προς το μέρος τους για να ακούσω καλύτερα τον Εκνευρισμένο Τύπο να ωρύεται:
-“...Τι είναι αυτές οι αηδίες που λες; Ποιος νομίζεις ότι είμαι; Καμία από αυτές τις νοικοκυρές ή τους λιγούρηδες στους οποίους απευθύνονται τα χαμηλού επιπέδου διαφημιστικά που γυρίζεις;”
-”Α, να μου κάνεις την χάρη. Τα διαφημιστικά μου αποτελούν υπόδειγμα δημιουργικής έμπνευσης.”
-“Ναι σιγά την έμπνευση. Αυτές δεν είναι διαφημίσεις είναι τρέιλερ για τις αισθησιακές βραδιές του Filmnet.”
-“Υπερβολές.”
-“Τι υπερβολές μωρέ. Πάρε παράδειγμα το διαφημιστικό για τα δημητριακά που κάνατε τώρα τελευταία.”
-“Ε, ποιο είναι το πρόβλημα; Παιδάκι παίζει στο διαφημιστικό.”
-“Ναι, αλλά το παιδάκι έχει και μαμά. Που τι μαμά δηλαδή, φτυστή η Traci Lords στα νιάτα της η μαμά.”
-“Έλα τώρα...”
-“Ναι παιδί μου σου λέω. Άσε το άλλο. Το ύφος της το πρόσεξες όταν χάιδευε το παιδάκι στο κεφάλι; Έτοιμη να το αρπάξει ήταν η λυσσάρα.”
-“Υπερβάλλεις.”
-“Υπερβάλω; Άι, παράτα με. Θα παραγγείλω κάτι να πιω. Κοπελιά. Ένα Black Russian. Άσε που σας βλαστημάνε όλα τα βιντεοκλάμπ γιατί από τότε που εξελίχθηκε η ελληνική διαφήμιση έπεσε η κίνηση στις τσόντες.”
-“Άντε πάλι το ίδιο βιολί.”
-“Καταντήσατε την ελληνική κοινωνία, κοινωνία ματάκηδων και παθητικών... αυνανιστών. Τέτοιων.”
-“Ώρα είναι να αρχίσεις τώρα και το κήρυγμα για την σοσιαλιστική κοινωνία”
-“Ναι κορόιδευε εσύ. Την είδες την κατάντια της Ρωσίας;”
-“Ναι, άσχημα σου έκατσε η κατάντια της Ρωσίας. Που αν δεν έπεφτε ο σοσιαλισμός θα έκανες σεξ στην επόμενη πολιτιστική επανάσταση στην Κίνα.”
-“Τι εννοείς;”
-“Ωχ, μωρέ, τι εννοώ τώρα…”
-“Πάλι αυτή η καταραμένη ιστορία; Πόσα χρόνια θα με κυνηγάει; Λες να το ‘ξερα ότι θα τύχαινε η πρώτη φορά που πήγα με γυναίκα να ήταν το βράδυ που έπεσε το Τείχος του Βερολίνου; Ανάθεμα την ώρα και την στιγμή.”
-“Ε, καλά τώρα δεν περίμενε εσένα ο Χόνεκερ για να ρίξει το τείχος. “
-“Έτσι λες εσύ. Για αυτό δε με έφτυσε η Μαρία; Γιατί της θύμιζα την χειρότερη μέρα της ζωής της; Τι εννοούσε δηλαδή ε; Τι;”
-¨Την πτώση του Τείχους, είμαι σίγουρη.”
-“Άσε που από τότε μου κόλλησε η φήμη του γκαντέμη. Μέχρι και από την ΚΝΕ με διαγράψανε για αυτόν τον λόγο. Λες και ήμουνα ο μοναδικός σύντροφος που πηδούσε εκείνο το βράδυ. Όλοι οι άλλοι φύλαγαν Θερμοπύλες... “
Έχω μείνει αποσβολωμένος από την εξέλιξη της συνομιλίας. Ποιος να φανταζόταν τις ιστορικές στιγμές που θα ζούσα εδώ, μέσα σε ένα τρίτης κατηγορίας μπαρ.
Μπροστά μου, ολοζώντανος, πιωμένος και εκνευρισμένος όσο ποτέ, στέκεται ο πραγματικός υπεύθυνος για την κατάρρευση του σοσιαλιστικού παράδεισου.
Ο Μητσοτάκης του Σοσιαλισμού.
Χαίρε.
This entry was written by
and posted on
Παρασκευή, Απριλίου 18, 2008
Post a comment
(
in a new window
)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου