Πρωινά Νεύρα και σήμερα...

Ε, δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα μ' αυτήν την λούγκρα τον Βγενόπουλο.
Διαβάζω στα ΝΕΑ (11/4/08):
“...O κ. Βγενόπουλος εξήγγειλε ότι θα κάνει μήνυση και αγωγή αποζημίωσης ενός εκατομμυρίου ευρώ κατά του Αλ. Τσίπρα...ενώ είπε χαρακτηριστικά «στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα στοχεύουμε να δικαστούν ηθικά και όλοι αυτοί που σήμερα καλύπτονται από τη βουλευτική ασυλία»...”
Τι λέει μωρέ αυτός ο χτικιάρης;
Μήνυση και αγωγή αποζημίωσης, ρε σάχλα, πρέπει να γίνει κατά του πατέρα σου, που δεν τραβήχτηκε όταν έπρεπε.
Αλλά βέβαια, όταν κάποιος πάει να καταστεί ντε φάκτο εθνικός ντίλερ όπως ο Βγενόπουλος, όταν συναλλάσσεται με την διεφθαρμένη κρατική εξουσία με αυτόν τον τρόπο και απολαμβάνει την προστασία της, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
Αλλά αδέρφια, όταν κολλάμε στους φόβους μας, όταν φοβόμαστε την αλλαγή, όταν έχουμε παγώσει σαν τον λαγό μπροστά στους προβολείς του αυτοκινήτου, δίνουμε χώρο σε τέτοιου είδους χταποδο-ανθρώπους να απλωθούν.
Εμείς που δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα, ή που είμαστε μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, που δουλεύουμε χωρίς ωράρια, χωρίς ουσιαστικό δικαίωμα στην απεργία, χωρίς κάπου να αφήσουμε τα παιδιά μας όταν πρέπει να πάμε στην δουλειά, χωρίς προνόμια, πολλές φορές ανασφάλιστοι, με την απειλή κάθε λαμόγιου δημόσιου υπάλληλου πάνω από το κεφάλι μας, με τα χαράτσια υπέρ χρεοκοπημένων οργανισμών που τίποτα δεν μας προσφέρουν, τι έχουμε να φοβηθούμε από τις απαραίτητες αλλαγές;
Ως πότε θα περιμένουμε τους πολιτικούς με αριστερές καταβολές να κάνουν την ψυχολογική υπέρβαση που απαιτείται απέναντι στο χαμένο όνειρο του κολεκτιβισμού; Πότε επιτέλους θα αποδεχτούν ότι αριστερή πολιτική σήμερα στην Ελλάδα, είναι όλα αυτά που πριν 25 χρόνια πολεμούσαν; Ως πότε θα αδυνατούν να κάνουν αυτό, που μόνο αυτοί μπορούν να κάνουν, να εκφράσουν δηλαδή την νέα κοινωνική ανάγκη και να οδηγήσουν την χώρα στις αναγκαίες αλλαγές χωρίς ακρότητες και εξαθλίωση της κοινωνίας;
Και πόσο θα πρέπει να περιμένουμε πριν πέσουμε στην πρέζα και αρχίζουμε να ψηφίζουμε μαζικά μια κάποια Γιάννα;

Ως πότε πρέπει να περιμένουμε ώστε να γίνει:
Ριζική αναθεώρηση του συντάγματος, ώστε να αποκτήσουμε το κοινωνικό συμβόλαιο που αρμόζει σε μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία. Ώστε να απαλειφθούν όλες οι αναφορές σε θρησκείες και λιβανιστήρια, να καταργηθεί το άρθρο 16 (ναι το άρθρο 16, ξέρεις φίλε τι λέει για να δικαιολογήσει την απαγόρευση των μη κρατικών πανεπιστημίων; Μάθε λοιπόν: “...H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό .....την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης....” - σοβαρά; αυτή είναι η αποστολή της παιδείας;) και άλλα όμοια που καταπιέζουν τις ατομικές ελευθερίες.

Ως πότε πρέπει να περιμένουμε να γίνει εξορθολογισμός της νομοθεσίας ώστε να απαλειφθεί ο λαβύρινθος αυτός, που μόνο στόχο έχει την διατήρηση της εξουσίας της γραφειοκρατίας πάνω στον πολίτη; Το ξέρεις ότι περίπου το 70% της υφιστάμενης νομοθεσίας θα μπορούσε να καταργηθεί, μιας και πρόκειται για αλληλοκαλυπτόμενες, αντικρουόμενες και απαρχαιωμένες διατάξεις;

Πότε θα καταργηθεί κάθε νόμος που περιορίζει τα ατομικά δικαιώματα ώστε να σταματήσει επιτέλους το κράτος να ρυθμίζει την ηθική μας, την σεξουαλικότητα μας κλπ κλπ.;

Πότε θα γίνει διαχωρισμός κράτους – εκκλησίας και κατάργηση όλων των προνομίων της εκκλησίας; Πότε θα καταργηθεί ο νόμος της σαρίας στην Θράκη; (ακούει κανείς ρε, συμπολίτες μας, Έλληνες πολίτες υπόκεινται στην δικαιοδοσία του μουφτή και όχι στους νόμους του κράτους. Αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα, την Σαουδική Αραβία, το Ιράν και την Υεμένη)

Πότε θα καταργηθεί η άθλια φορολογική νομοθεσία και θα αντικατασταθεί με νέα, γραμμένη από την αρχή; (ξέρεις, δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό, ας κάνουμε και κάνα copy-paste).

Πότε θα καταργηθούν όλες οι ρυθμίσεις που επιβάλλουν μονοπώλια σε διάφορους τομείς της οικονομίας και εκμεταλλεύονται οι διάφοροι Βγενόπουλοι, πότε θα γίνει απελευθέρωση όλων των επαγγελμάτων και πραγματικός έλεγχος του ανταγωνισμού;

Πότε θα γίνει ιδιωτικοποίηση όλων των κρατικών επιχειρήσεων (ιδιωτικοποίηση ε, όχι ντιλς με επίδοξους εθνικούς ντίλερ-ιδιοκτήτες ΠΑΕ). Πότε θα δοθούν κίνητρα και αντί-κίνητρα με στόχο την μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων (όχι εθελούσιες και άλλα τέτοια κόλπα.). Ως πότε θα περιμένουμε να απαλλαγούμε από το βάρος χρηματοδότησης 1.000.000 (αν δεν είναι παραπάνω, κανείς δεν ξέρει πόσοι ακριβώς είναι) υπαλλήλων που εργάζονται στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, όταν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δεν ξεπερνούν τα 2.000.000;

Άιντε να δούμε.
Καλημέρα. (λέμε τώρα)

This entry was written by tanevramou and posted on Παρασκευή, Απριλίου 11, 2008